HPV

Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) to zbiorcza nazwa grupy wirusów DNA przenoszonych z człowieka na człowieka i wywołujących rozwój łagodnych nowotworów - brodawczaków. Niektóre odmiany są onkogenne (to znaczy zwiększają ryzyko nowotworów złośliwych). HPV jest najczęściej kojarzony z rakiem szyjki macicy, który każdego roku zabija tysiące kobiet na całym świecie. Jednak wirusy te wpływają również na rozwój innych nowotworów: nie tylko u kobiet, ale także u mężczyzn.

HPV nie objawia się przez długi czas jako objawy: pacjenci często dowiadują się o nim dopiero w przypadku rozwoju stanów przedrakowych lub raka. HPV stanowi zagrożenie dla pacjentów każdej płci i wieku, w tym małych dzieci. Jednak nadal jego główną „grupą docelową” są ludzie w wieku 15-30 lat: są aktywni seksualnie, nie zawsze myślą o środkach ostrożności, aw większości przypadków HPV jest przenoszony drogą płciową.

Aby zapobiec takiemu oddziaływaniu wirusa na organizm, zaleca się regularne sprawdzanie stanu zdrowia: w celu wykluczenia patologii, które może wywołać. Istnieją również testy na obecność wirusa HPV w celu wykrycia obecności szczepów onkogennych. Zadbaj o swoje zdrowie już teraz: umów się na wizytę w Poliklinice Otradnoe i zgłoś się do lekarza bez konieczności czekania w kolejkach i dostosowania się do niewygodnego dla Ciebie czasu

Co to jest HPV

Wirusy brodawczaka ludzkiego, dostające się do organizmu przez mikrourazy skóry, są wprowadzane do komórek warstwy podstawnej nabłonka. HPV może istnieć w każdej warstwie naskórka. Jednak jego reprodukcja zachodzi wyłącznie w warstwie podstawowej.

Rozwój wirusa przebiega w dwóch etapach:

1. Rozrodczy - wirus wnika do komórki bez wpływu na jej chromosomy i namnaża się.
2. Integracyjny - HPV jest wprowadzany do genomu zakażonej komórki.

W drugim etapie wirus transformuje komórki. Zaczynają się aktywnie dzielić i pojawiają się formacje przypominające guz - brodawczaki. Są to narośle brodawkowate wystające ponad powierzchnię skóry (stąd nazywane są: brodawczaki - od brodawki łacińskiej - brodawki sutkowej i oma greckiego - guz). Drugi etap nie zawsze występuje. Wirus znajdujący się w pierwszym stadium rozwoju ma zdolność regresu (opuszczania organizmu). Jednak nawet jeśli pacjent nie ma zmian patologicznych, jest nosicielem HPV i jest w stanie zarażać inne osoby.

Okres inkubacji może trwać od 3 tygodni do roku. Średnio to 3 miesiące. W niektórych przypadkach najpierw pojawiają się formy brodawczaków niezwiązane z genitaliami, a następnie na genitaliach pojawiają się nowotwory.

W większości przypadków organizm radzi sobie z wirusem w ciągu 2 lat. Może jednak wystąpić ponowna infekcja - tym samym lub innym szczepem. Również brodawczaki lub inne objawy skórne mogą ustąpić po 6-8 miesiącach (stopniowo zmniejszają się, a następnie znikają). Dzieje się tak, gdy układ odpornościowy stłumi wirusa i „przeżyje” go z komórek.

Wirus HPV najczęściej atakuje skórę i błony śluzowe:

• Obszar odbytowo-płciowy.
• Górne drogi oddechowe.
• Jama ustna.
• Bronchus.
• Spojniki.
• Rectum.
• Przełyk.

Typy HPV

Pierwszego wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV) wyizolowano w 1971 roku. A naukowiec Harald zur Hausen był w stanie zidentyfikować i udowodnić związek między HPV a rakiem szyjki macicy. Następnie otrzymał Nagrodę Nobla za swoje odkrycia.

Do chwili obecnej znanych jest około 600 różnych szczepów HPV. Niektóre wywołują pojawienie się brodawek, inne - brodawki narządów płciowych, a inne - brodawczaki. Wśród HPV są również typy, które wpływają na rozwój guzów nowotworowych. Nazywa się je onkogennymi. Na szczęście nie ma ich wielu. Mogą mieć niski, średni lub wysoki potencjał onkogenny:

1. Szczepy 6, 11, 40, 42, 43, 44, 54, 61, 70, 72, 81 charakteryzują się niską onkogennością.
2. Średnia onkogenność w typach 26, 31, 33, 35, 51, 52, 53, 58, 66.
3. Wysoki potencjał onkogenny w szczepach 16, 18, 39, 45, 56, 59, 68, 73, 82.

Rak szyjki macicy jest najczęściej wywoływany przez typy 16 i 18.

Pomocy!Obecność onkogennego typu HPV w organizmie nie oznacza, że ​​dana osoba jest „skazana” na raka. Obecność wirusa zwiększa ryzyko zachorowania na raka, ale nie jest jedyną przyczyną ich wystąpienia.Jeśli pacjent ma onkogenny szczep HPV, wystarczy, że dokładnie monitoruje stan swojego zdrowia, regularnie poddaje się badaniom profilaktycznym. W razie potrzeby lekarz przepisze mu odpowiednią terapię.

Układ rozrodczy kobiet i mężczyzn jest zdolny do zakażenia około 40 typów wirusów brodawczaka. Efektem ich działania są nie tylko nowotwory, ale także brodawki narządów płciowych czy kłykciny.

Pomocy!Guzy nowotworowe rozwijają się powoli: w ciągu 5-30 lat od zakażenia wirusem brodawczaka. Poprzedzają je stany przedrakowe (łagodne nowotwory, które mogą przerodzić się w złośliwe). Dlatego tak ważne jest, aby regularnie poddawać się badaniom profilaktycznym. A stany przedrakowe, a nawet rak w początkowych stadiach są doskonale uleczalne i można uniknąć niebezpiecznych konsekwencji.

ścieżki transmisji HPV

Głównym „warunkiem” zakażenia jest obecność mikrouszkodzeń (ran, pęknięć, zadrapań) skóry lub błon śluzowych. Są „bramami” dla HPV.

Najczęściej przenoszenie wirusa następuje w wyniku kontaktu skóry lub błon śluzowych dwóch osób. Dlatego główną drogą wirusów brodawczaka jest kontakt seksualny. Co więcej, stosowanie prezerwatyw nie wyklucza możliwości infekcji. Wirus może być przenoszony przez seks oralny, podczas którego nie zawsze stosuje się antykoncepcję. Ponadto prezerwatywa nie zakrywa całej powierzchni penisa, a często zakładana jest w trakcie stosunku płciowego. HPV można również nabawić się przez pocałunek.

HPV może być również przesyłany:

• Od matki do dziecka, gdy dziecko przechodzi przez kanał rodny.
• W domu: podczas używania produktów higienicznych innych osób (ręczniki, szczoteczki do zębów, akcesoria do golenia).
• W miejscach publicznych: sauny, siłownie, baseny.

Pomocy!Czas przeżycia wirusów brodawczaka w środowisku zewnętrznym jest krótki. Dlatego ryzyko infekcji domowej, chociaż istnieje, jest znacznie niższe niż w przypadku kontaktu seksualnego.

Możliwe jest również samozakażenie: przenoszenie wirusa z jednej części ciała na drugą podczas depilacji, czesania skóry, obgryzania paznokci.

Infekcja przez kontakt z wirusem nie występuje we wszystkich przypadkach. Następujące czynniki zwiększają ryzyko:

• Zmniejszona odporność.
• Złe nawyki: palenie, nadużywanie alkoholu.
• Stres.
• Infekcje przenoszone drogą płciową.
• Choroby układu moczowego.
• Urazy skóry i błon śluzowych.
• Stany niedoboru odporności.
• Długotrwałe stosowanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych.

Pomocy!Onkogenne szczepy HPV są bardziej niebezpieczne dla kobiet niż dla mężczyzn, ponieważ częściej zarażają się nimi.

HPV: objawy

Wirusy brodawczaków przez długi czas nie mogą absolutnie żadnych objawów. Zwykle pacjent dowiaduje się o obecności HPV już z rozwojem jego następstw: pojawienia się brodawek, brodawczaków, brodawek narządów płciowych. W niektórych przypadkach następujące znaki mogą wskazywać na obecność wirusa:

• Zaczerwienienie, narośla skórne (najczęściej w okolicy narządów płciowych);
• Swędzenie.
• Ból i inne dolegliwości podczas stosunku płciowego lub po nim.

Jakie choroby może wywołać HPV?

Wirusy brodawczaków wywołują przede wszystkim rozwój brodawczaków, brodawek i brodawek narządów płciowych u pacjentów obojga płci. Wszystkie powyższe nowotwory mogą wystąpić na dowolnej części ciała. Najczęściej jednak dotykają genitaliów i okolicy odbytu. U kobiet występują na sromie, szyjce macicy i pochwie. U mężczyzn - moszna, głowa penisa, napletek. U pacjentów obojga płci w odbycie często pojawiają się nowotwory.

Ponadto brodawki często pojawiają się na podeszwach, krtani, strunach głosowych. Brodawki (brodawki cieliste) nie mają „ulubionego miejsca” - mogą pojawić się na tułowiu, szyi, twarzy, rękach i nogach. U dzieci i młodzieży najczęściej występują brodawki płaskie (nazywane są również młodzieńczymi lub młodzieńczymi). Są to małe (3-5 mm) ciemne nowotwory, które wystają nieco ponad powierzchnię skóry. Najczęściej występują z tyłu dłoni, twarzy, nóg.

Jeśli chodzi o raka, większość pacjentów jest związana z HPV, przede wszystkim z rakiem szyjki macicy. Rzeczywiście, ta patologia jest bardzo powszechna w naszych czasach. Jednak u kobiet HPV często wywołuje również rozwój raka pochwy i sromu (65-70% przypadków), u mężczyzn - raka prącia (50% przypadków). Również u kobiet i mężczyzn wirusy brodawczaka mogą przyczyniać się do występowania nowotworów złośliwych:

• odbytnica;
• jama ustna;
• krtań.

U dzieci HPV z reguły objawia się wzrostem brodawczaków na tle obniżenia odporności z powodu wcześniejszych chorób, zwykle infekcji wirusowych lub bakteryjnych. Ponadto wirusy brodawczaka zakażają młodych pacjentów cierpiących na reakcje alergiczne lub częste przeziębienia.

HPV i ciąża

Wirusy brodawczaków negatywnie wpływają na płodność kobiet. Jeśli są obecne, prawdopodobieństwo zajścia w ciążę zmniejsza się o połowę, ponieważ HPV może przeszkadzać w implantacji zapłodnionego jaja. Jeśli partner jest również zarażony wirusem (co zdarza się w 65-70% przypadków), wówczas możliwość poczęcia maleje jeszcze bardziej. HPV ma negatywny wpływ na ruchliwość plemników.

Gdy zajdzie ciąża, wirus brodawczaka zwiększa ryzyko rozwoju:

• Małe lub wielowodzie.
• Przewlekła niewydolność łożyska.
• HPV może również powodować poronienie.

Dlatego kobietom w ciąży przepisuje się oszczędną terapię lekową, która może znacznie zmniejszyć wszystkie powyższe zagrożenia.

Kiedy dziecko przechodzi przez kanał rodny, istnieje ryzyko infekcji. Dlatego kobiety z HPV lepiej rodzić przez cesarskie cięcie - ryzyko przeniesienia wirusa zmniejsza się 5-krotnie.

Zmiany poziomu hormonów wywołują szybki wzrost brodawek narządów płciowych. Mogą rosnąć razem, co może powodować trudności w oddawaniu moczu i wypróżniania, dostarczać nieprzyjemnych wrażeń podczas chodzenia, krwawienia. Podczas porodu nowotwory łatwo ulegają urazom. Mogą również utrudniać dziecku przejście przez kanał rodny. Aby tego uniknąć, brodawki narządów płciowych są leczone we wczesnym okresie ciąży. Stosuje się takie metody jak kriodestrukcja, chirurgia laserowa itp.

Diagnostyka

Aby zdiagnozować HPV, najpierw konsultują się z lekarzem. W zależności od objawów wirusa skieruje pacjenta na badania diagnostyczne i do wąskiego specjalisty (ginekologa, urologa, dermatologa, onkologa, proktologa itp. ).

Zarówno kobietom, jak i mężczyznom można przydzielać egzaminy, takie jak:

• badanie krwi ELISA - zgodnie z jego wynikami nie można określić stężenia i onkogenności wirusa, ale można wykryć przeciwciała przeciwko niemu, metoda idealna do wczesnej diagnostyki, gdy objawy jeszcze się nie pojawiły.
• diagnostyka PCR - pozwala na identyfikację DNA HPV, czyli pozwala dokładnie wiedzieć, czy w organizmie jest wirus, czy nie; do analizy pobierana jest krew, ślina, wydzielina z genitaliów itp.
• Digene-test - pozwala ocenić stopień onkogenności szczepu, określić ilość wirusa w organizmie; biomateriał to kawałek tkanki, zeskrobany z kanału szyjki macicy, pochwy lub cewki moczowej.

Kobietom przepisuje się następujące rodzaje badań:

• Badanie cytologiczne (test PAP) - badanie wymazu z pochwy pod mikroskopem w celu identyfikacji komórek zmienionych przez wirusa.
• Kolposkopia - badanie szyjki macicy aparatem kolposkopowym, procedura ta jest przypisywana pacjentce w przypadku stwierdzenia zmienionych komórek na podstawie wyników badania cytologicznego.

Leczenie

Nie ma specjalnego leczenia HPV (to znaczy mającego na celu jego zniszczenie). Możesz jednak podjąć kroki w celu zahamowania aktywności wirusa i zwiększenia prawdopodobieństwa samoleczenia. Pacjentowi przepisuje się:

• Witaminy.
• Immunomodulatory.
• Leki przeciwwirusowe.

Prowadzone jest również leczenie objawowe - usuwanie nowotworów. W żadnym wypadku nie należy próbować leczyć kłykcin, brodawczaków i brodawek środkami ludowymi. Istnieje ryzyko wywołania wtórnej infekcji lub degeneracji łagodnego guza w złośliwy.

Następujące metody są używane do eliminacji nowotworów:

• Usunięcie skalpelem.
• Kriodestrukcja (zamrażanie ciekłym azotem).
• Usunięcie nożem radiowym.
• Usuwanie lasera.
• Elektrokoagulacja.

Metodę wybiera lekarz w zależności od charakteru i lokalizacji nowotworu oraz stanu organizmu pacjenta.

Zapobieganie

Metody profilaktyczne obejmują utrzymanie zdrowego stylu życia i regularne wzmacnianie odporności poprzez pełną i zróżnicowaną dietę, umiarkowaną aktywność fizyczną i dobry wypoczynek. Ważne jest, aby przestrzegać zasad higieny osobistej, aby nie używać cudzych akcesoriów. Aby uniknąć ryzyka infekcji, należy powstrzymać się od przypadkowego seksu i stosować antykoncepcję mechaniczną.

Również obecnie istnieje możliwość szczepień przeciwko niektórym wysoce onkogennym szczepom HPV. Szczepienia są zalecane dla dzieci w wieku od 9 do 26 lat (optymalny wiek to 11-12 lat). Kobiety można szczepić po 26 latach, ale tylko wtedy, gdy ginekolog uzna, że ​​istnieją dowody. Należy pamiętać, że szczepienie nie leczy wirusa już obecnego w organizmie, ale zapobiega zakażeniu niektórymi szczególnie niebezpiecznymi typami.